Dormitorium 3 klasa (1)

Oderwał się od pisania "Księżycowy kruszec" w zeszycie od eliksirów i spojrzał na nauczyciela. 

- Profesorze Potter! Niech się profesor nauczy pukać, bo powiem profesorowi Snape'owi że mnie pan podgląda! - Naburmuszył sie unosząc się i wstając z łóżka. Napuszył się lekko.

- Nie, Ron jest pod łóżkiem. Mam takie hobby że chowam swoich kochanków pod łóżkiem po zabiciu. - Powiedział z niesamowicie śmiertelną powagą.

Spojrzał na niego pusząc policzki.

- Nie będzie mi pan życia układał. Może mi się marzą okulary, o? - Spytał spokojnie i położył zeszyty na biurko. - Poza tym czemu pan tu łazi? Nas pilnuje profesor Snape, a nie pan. - Prychnął. - Gryfoni są do dupy i nie mają z nami szans, o. Mają -5 punktów, ha! - Wyszczerzył zęby i oparł ręce na biurku patrząc na niego wyzywająco.

- No to ja powiem profesorowi Snape'owi że mi pan bez powodu punkty zabiera i profesor Snape będzie na pana zły, a tego pan nie chce. - Uśmiechnął się złośliwie. - Jestem grzeczny, profesor Snape nie uwierzy, że cokolwiek panu powiedziałem, o. - Spojrzał na niego złośliwie i machnął ręką. - Jestem zajęty. Chcę zrobić zadania domowe. Mam dość rozmowy, bo muszę się zniżać do pańskiego poziomu, niedługo będę musiał przez to całować podłogę, a mam nieco inne zainteresowania...

Prychnął z ironicznym uśmiechem.

- Ach, to już na takim poziomie pan jest, że muszę się przedostać przez muł, żeby aż tak się zniżyć jak pan? - Spojrzał na niego. - Sądziłem, że rozsądny nauczyciel wstawi mi pizdę i każe mi iść w nocy z Hagridem do Zakazanego Lasu. A pan wszczyna ze mną... Dyskusję. Czy to jest rozsądne? - Spojrzał na niego. Mówił poważnie, nie tak, jak zazwyczaj w klasie. W klasie jawnie robił sobie jaja, a teraz... Po prostu robił to już nie dla sławy, lecz dla wbicia tego do głowy nauczyciela. - Myśli pan, że zaboli mnie pana pocisk, skoro nikt tego nie słyszy? Myśli pan, ze zależy mi na pana opinii o mojej osobie? Po prostu chcę być lubiany przez innych. Próbuję za wszelką cenę zwrócić na siebie uwagę, której nigdy nie otrzymałem od rodziców. - Spojrzał na niego z chłodnym uśmiechem. - Pan nie wie jak to jest. Pan wychował się w kochającej rodzinie. A Harry? Harry nie próbuje być w centrum uwagi a jest, bo jego rodzice byli tacy wspaniali. On przynajmniej ma się czym pochwalić. Rodzicami, którzy byli gotowi zrobić dla niego wszystko. A ja? Ja mogę jedynie powiedzieć " Eee... Mój ojciec pracuje w Ministerstwie, a mama pilnuje domu ". Może mamie na mnie zależało, zawsze mi pomagała. Ale ojciec jej tego zabraniał. Słyszałem jak mówił, żeby dała sobie spokój z takim bękartem jak ja. - Odwrócił się do niego plecami. - Pan tego nie zrozumie. Pan żartował sobie chociażby z profesora Snape'a - skąd on to wiedział? - żeby zaszpanić przed innymi. Żeby być ich guru. A ja chcę tylko, żeby ktoś czasem zwrócił na mnie uwagę. 

Westchnął ciężko patrząc w szmaragdową pościel w lekkim zamyśleniu.

- Profesor Snape zawsze mnie rozumiał. Dlatego mnie broni. Bo wie, że nie jestem zły, tylko... Bo moi rodzice od zawsze mówili mi, że czystość krwi jest najważniejsza. Dlatego nienawidzę szlam. - Mruknął. - Próbowałem im robić na złość. Jak zawsze. Ale nienawiści do brudnej krwi nie umiem się wyzbyć choćbym chciał. - Podkulił nogę i westchnął ciężko. - To, że profesor Snape jest Półkrwi mi nie przeszkadza. Bo ma matkę czarownicę. Ale na przykład ta Granger. Działa mi na nerwy. Za dużo czasu spędza z Ronem. - Mruknął. - Poza tym... - Spojrzał na nauczyciela lekko się prostując. - Profesor Snape zawsze mówił, że jest takie uczucie, które potrafi zawrócić człowiekowi w głowie tak, że nie wie co robi, i choć zostanie zraniony miliony razy, będzie do tego wracał. Nie wiem o co chodzi. Może pan wie? - Spojrzał na niego z uwagą.

- Nie jestem za młody. - Spojrzał na niego nieco urażony i znowu zadzierając swojego, już i tak zadartego uroczo w górę, nosa. 

- Profesor Snape powiedział, że miał 13 lat, kiedy na poważnie zakochał się w swojej miłości która pozostała mu do dzisiaj. - Mruknął i spojrzał na niego w lekkim zamyśleniu. 

- Nie jest łatwo zmienić poglądów. Od dziecka wpajano mi, że mugole to podludzie, a szlamy to to samo. Niepotrzebni nieudacznicy. - Mruknął i westchnął. - Po prostuu... - Wyprostował się i spojrzał w bok. - To co zrobiłem dla Rona... Kiedy wziąłem całą winę na siebie, zamiast kłamać, że to jego wina, jakbym zrobił w każdym innym przypadku... Dziwnie mi z tym. Nie wiem o co chodzi. Można kogoś kochać tak, że aż boli?

Wzruszył lekko ramionami. 

- Nie chcę się z nim spotykać. Przespałem się z nim, ale wcale nie uważam tego za dobry pomysł, bo i tak mnie potem zrani. - Mruknął. - Bo faceci tacy są. Snape tak mówił. - Wzruszył ramionami i spojrzał na książki. - Może pan już iść? Chcę skończyć zadania.