Biblioteka

Biblioteka znajduje się na czwartym piętrze. Są tu księgi o wszystkim - od włosa jednorożca, aż po kamień filozoficzny.

Podczas spaceru po błoniach znalazł roślinę, która bardzo zainteresowała go swoim niezwykłym wyglądem. Nie znał jej nazwy, więc w tym celu udał się do biblioteki. Zaczął przeglądać różne książki dotyczące Zielarstwa.

Dziewczyna postanowiła przyjść do biblioteki, by pogłębić swoją wiedzę - choć już i tak była zadziwiająco inteligentna. Wzięła niewielką książkę o historii Ravenclaw, a chcąc usiąść zauważyła Neville'a, więc usiadła przy nim.
- Cześć, Neville. - Uśmiechnęła się delikatnie.

Oderwał się od książki słysząc znajomy, dziewczęcy głos. Odwzajemnił uśmiech.
- Cześć Luna, miło Cię widzieć. Zobacz co znalazłem! Pokazał dziewczynie małą roślinkę, którą trzymał w ręcę.

Nachyliła się nad rośliną, która w zasadzie była kwiatem, do tego o dość uroczym wyglądzie. 
- Znalazłeś coś na jej temat? - Spytała z zaciekawieniem. Cóż, mało osób słuchało ją lub Neville'a. Lunę uważali za pomyloną, a Neville'a za nieudacznika. Nie wszyscy oczywiście. Ale Luna zawsze była wyrozumiałą dziewczyną, interesowała się innymi, potrafiła ich wyczuć. Uśmiechnęła się ciepło do chłopaka. 
- Może tu coś znajdziesz? - Zdjęła z półki atlas z kwiatami na błoniach Hogwartu i Zakazanym Lesie.

- Szukam, szukam i nic - mruknął nieco zrezygnowany. Bardzo lubił Lunę, cieszył się jej towarzystwem. Wiedział, że ona rozumie go jak nikt inny. Spojrzał na książkę, którą mu pokazała. - Hm, spróbujmy.
Zaczął wertować kartki.

Uśmiechnęła się a sama sięgnęła inny atlas, szukając kwiatu. 
- Jest! - Wskazała na zdjęcie identycznego kwiatu i przysunęła mu atlas. - Ma właściwości lecznicze. - Uśmiechnęła się wesoło.

- Rzeczywiście! - uśmiechnął się patrząc na zdjęcie kwiatka.
- Zobacz, tu jest napisane, że wykorzytuje się go do antidotów. Luna, bardzo Ci dziękuję za pomoc, gdyby nie Ty, chyba nigdy bym go nie znalazł, jesteś wielka.

Odrzuciła swoje jasne włosy, uśmiechając się wesoło.
- Żaden problem. To naprawdę ładny kwiat. - Wzięła atlas, przeglądając. Zatrzymywała się dłużej na niektórych kwiatach.
- Zobacz, jest tu nawet mowa kwiatów. Akacja oznacza ,, Ranisz mi serce". - Przewróciła stronę. - Fiołek wonny oznacza ,,często myślę o tobie" - Uśmiechnęła się do niego wesoło. - Przydatna książka, jeśli chce się komuś kupić kwiaty.

Spojrzał na dziewczynę i zaczął wertować kartki kolejnej książki. Lubił spędzać czas z Luną, ale bał się, że dziewczynie w końcu znudzi się przeglądanie książek. Pozostała mu nadzieja, że dziewczyna również lubi spędzać z nim czas.
- Jakie najbardziej lubisz kwiaty?

Oczywiście, że Luna uwielbiała spędzać czas z Neville'm. Uśmiechnęła się, jednak po chwili wpadła z delikatną zadumę.
- Jakie lubię kwiaty? - Powtórzyła jego słowa w zastanowieniu. - Róże. Białe, które - zajrzała do atlasu - oznaczają bezgraniczną wierność. - Uśmiechnęła się ciepło. - A Ty? Lubisz jakieś kwiaty? - Spytała z zaciekawieniem.

- Ja ? Neville zamyślił się na chwilę. - Lubię...narcyzy, tak, narcyzy. Uśmiechnął się delikatnie do dziewczyny. - Tak naprawdę lubię wiele kwiatów, ale te szczególnie mi się podobają. Kiedy byłem mały, moja babcia zawsze przynosiła je do domu.

Uśmiechnęła się ciepło.
- To dobrze, że interesujesz się roślinami. Myślałeś, żeby po szkole zostać nauczycielem zielarstwa? - Zainteresowała się poprawiając mu delikatnie włosy. Przechyliła lekko głowę, a jej duże oczy wpatrywały się w niego. - Ja właściwie nie myślałam, co będę robić w przyszłości, może pójdę w ślady mojego tatusia i będę kontynuować Żonglera.

- Tak, myślałem o tym, bardzo chciałbym uczyć tu zielarstwa, ale nie wiem czy poradzę sobie na egzaminach.
Spojrzał dziewczynie w oczy.
- Och, na pewno będziesz świetna, bardzo lubię czytać Żonglera, jest bardzo pouczający.

- Na pewno sobie poradzisz, Neville! - Zapewniła go, przysuwając nieco bliżej niego swoje krzesło. - W końcu jesteś inteligentny, a na roślinach znasz się jak mało kto. A inne przedmioty zaliczysz na spokojnie! Jeśli chcesz, pouczę Cię trochę z eliksirów, mówiłeś, że z nimi masz problem. A może bardziej z profesorem Snape'm? - Spojrzała na niego puszczając mu oko. - Na SUM'ach egzaminatorem nie będzie.

- Wydaje mi się, że z jednym i z drugim. - mruknął - Ale byłoby wspaniale gdybyś mogła mi pomóc. Byłbym naprawdę wdzięczny - uśmiechnął się delikatnie do dziewczyny.

Dziewczyna uśmiechnęła się ciepło.
- Więc musisz mi dać swoją książkę od eliksirów. Wiesz, w Żonglerze mój tata wspomina czasami o składnikach pomagających eliksirom(ale kto będzie szukał "nieistniejących" przedmiotów o których mówi Ksenofilius Lovegood?). To naprawdę się przydaje. - Uśmiechnął się. - Ja mam dobre oceny z eliksirów.. Więc możemy trochę razem się nimi zająć.

- Nie jestem pewny czy mam ją ze sobą - Podrapał się po głowie i zajrzał do swojej torby. - Mam ! - uśmiechnął się i położył książkę na stole. To od czego zaczniemy? Soojrzał na dziewczynę.

Uśmiechnęła się biorąc książkę do ręki i przeglądając ją.
- Może to? Wywar z czyrakobulwy.  - Wskazała na stronę, gdzie było napisane o owym wywarze. Cóż, uczyli się dobre dwie godziny, kiedy dziewczyna spojrzała na zegar. 
- Och, długo już się uczymy. - Spojrzała na niego. - Może pójdziemy gdzieś? - Spytała spokojnie.